Posadzki epoksydowe zaliczają się do grupy podłóg samopoziomujących nieorganicznych, to znaczy wykonanych na bazie polimerów długołańcuchowych. Odmiennie podłogi samopoziomujące na spoiwie organicznym wykonuje się na bazie cementu portlandzkiego, lub gipsu.
Typowe podejście
Częściej w domach stosowało się powłoki organiczne, chociaż posadzka epoksydowa do domu też stała się dopuszczalna. Przez wiele lat uważano, że posadzki z żywic mogą być stosowane jedynie w halach produkcyjnych i magazynach. Nastawienie zmieniło się diametralnie i epoksydy zawędrowały także do budynków mieszkalnych.
W zastosowaniu zewnętrznym
Polimerowa masa samopoziomująca rozprzestrzenia się znacznie lepiej, niż alternatywna organiczna, dlatego często stosowana jest jako posadzka epoksydowa na taras. Minimalna grubość warstwy wynosi około 1 mm, co w porównaniu z ze spoiwem cementowym lub gipsowym, stanowi zaledwie 20% masy.
Posadzka epoksydowa jest wygodna w utrzymaniu
Posadzka epoksydowa jest higieniczną powłoką. Nie wytwarza pyłu w odróżnieniu od zapraw na bazie tworzyw mineralnych. Co z tym się wiąże, powłoka polimerowa zużywa się wielokrotnie wolniej, niż nawet wysokiej jakości, powłoki betonowe.
Ze względu na elastyczność, polimery skutecznie tłumią wstrząsy. Odporność na uderzenia sprawia, że wgniecenia pojawiają się bardzo rzadko. Mogą być efektem naprawde dużych obciążeń udarnych.
Polimery nie przepuszczają wilgoci. Podłoga jest w obu kierunkach wodoodporna. Dlatego zastosowanie w łazienkach i innych pomieszczeniach, gdzie znajduje się w użyciu woda ma poparcie praktyczne.
